Culture Unplugged Video

View this movie at cultureunplugged.com

Είτε γράφουμε είτε μιλάμε είτε απλώς κοιτάζουμε
Πάντα απόντες είμαστε. Αυτό που είμαστε
Δε μεταγγίζεται σε λόγια ή σε βιβλίο.
Η ψυχή μας βρίσκεται στο άπειρο μακριά.
Όσο πολύ κι αν δίνουμε στη σκέψη μας τη θέληση
Να γίνει η ψυχή μας, να την κινήσει προς τα έξω,
Οι καρδιές μας είναι ακόμα αμέτοχες.
Του εαυτού μας γνώστες δεν είμαστε.
Από ψυχή σε ψυχή να γεφυρωθεί δε γίνεται η άβυσσος.
Με καμμιά δεξιότητα του σκέπτεσθαι,
Με καμμιά απάτη του φαίνεσθαι.
Στο βαθύτερο εγώ μας, είμαστε αγεφύρωτοι
Τη στιγμή που θα μπορούσαμε να εκστομίσουμε
Στη σκέψη μας την ύπαρξή μας.
Είμαστε τ΄όνειρο του εαυτού μας, ψυχές που αντιφεγγίζουν,
Και ο καθένας για τον άλλο ονειρεύεται όνειρα άλλου.

Η αγάπη είναι συντροφιά.
Μόνος στους δρόμους να περπατώ δεν ξέρω,
Γιατί μόνος να είμαι δεν μπορώ.
Μια επιθυμία ζωηρή με κάνει να επισπεύδω
Λίγο να δω, αλλά να δω τα πάντα.
Μαζί μου προχωρά η απουσία της.
Μ’ αρέσει τόσο πολύ, που δεν ξέρω πόσο τη θέλω.
Όταν δεν τη βλέπω, τη σκέφτομαι και δυνατός νιώθω
Σαν τα ψηλά δέντρα.
Τρέμω όμως μόλις τη δω, δεν ξέρω από τι είναι φτιαγμένο
Αυτό που νιώθω όταν λείπει από κοντά μου.
Το είναι μου, δύναμη που μ’ αφήνει.
Η πραγματικότητα, σαν ηλιοτρόπιο με κοιτάζει
Με το κεφάλι της γερτό.

10-7-1930 Fernando Pessoa

Νόημα των πραγμάτων

Που είναι το κρυφό μυστήριο των πραγμάτων;
Που βρίσκεται και δεν φανερώνεται;
Τουλάχιστον να μας δείξει πως είναι μυστήριο...
Το ποτάμι τί ξέρει γι αυτό, το δένδρο τί ξέρει;
Κι εγώ, που τίποτα περισσότερο από αυτά δεν είμαι
Τί ξέρω γι αυτό;
Όταν τα πράγματα κοιτάζω κι όταν σκέφτομαι
Τι σκέφτονται οι άνθρωποι γι αυτά,
Γελώ σαν ρυάκι που δροσερό κυλά στις πέτρες.

Γιατί το μοναδικό κρυφό νόημα των πραγμάτων
Είναι ότι νόημα κρυφό δεν έχουνε κανένα.
Απ' όλα τα όνειρα των ποιητών,
Και απ' των φιλοσόφων όλες τις σκέψεις,
Απ' όλα τα παράδοξα, το πιο παράδοξο είναι
Ότι τα πράγματα είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται
Και τίποτα να καταλάβεις δεν υπάρχει.

Ναι, είναι αυτό που οι αισθήσεις μου έμαθαν μόνες τους:
Τα πράγματα δεν έχουν όνομα, ύπαρξη μόνο.
Τα πράγματα είναι το μοναδικό κρυφό
Νόημα των πραγμάτων.

ΧΧΧΙΧ Fernando Pessoa

Playing For Change: Song Around the World "Stand By Me"

Μη αναιρέσιμες απολαύσεις;

Γιατί η κριτική της καταναλωτικής κοινωνίας κατέληξε τόσο γρήγορα στον θρίαμβο του καταναλωτισμού; Επειδή τα συνθήματα που ακούστηκαν τότε: "Τα πάντα, αμέσως", "Θάνατος στη πλήξη", "Ζωή δίχως νεκρό χρόνο και απόλαυση δίχως εμπόδια", μπορούσαν να εφαρμοστούν περισσότερο στο χώρο του εμπορίου παρά στο χώρο του έρωτα και της ζωής. Ενώ νόμιζαν πως ανέτρεπαν την κατεστημένη τάξη, ευνοούσαν με κάθε καλή πίστη τη διάδοση του παγκόσμιου μερκαντιλισμού. Τα πράγματα πρέπει να είναι αμέσως προσιτά μες στην τάξη της πείνας και της δίψας, ενώ η καρδιά και η επιθυμία έχουν τους δικούς τους ιδιαίτερους ρυθμούς, τους διαλείποντες χρόνους τους. Η πρόθεση ήταν αναρχική, αλλά το αποτέλεσμα διαφημιστικό: Δεν απελευθέρωσαν τόσο τη λίμπιντο όσο την όρεξή μας για αγορές δίχως όρια, την ικανότητά μας να αρπάζουμε ασυγκράτητοι όλα τα αγαθά. Λιγάκι όπως εκείνοι οι χίπηδες που ανακάλυψαν τις πιο τουριστικές περιοχές στην Ασία, την Αφρική και τον Ειρηνικό, τριάντα χρόνια πριν από όλον τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ το μόνο τους κίνητρο ήταν η επιθυμία της φυγής και της απομόνωσης.
Η παραδοξότητα του να κριτικάρεις τον καταναλωτισμό, μια πολυτέλεια χαϊδεμένων παιδιών. Το γοητευτικό σε αυτόν είναι πως προσφέρει ένα απλό, ανεξάντλητο, προσιτό σε όλους μας ιδανικό, αρκεί να μπορούμε να πληρώσουμε. Δεν απαιτεί από σένα τίποτα άλλο πέρα από το να έχεις την επιθυμία και να μπορείς να καταβάλεις το χρηματικό αντίτιμο. Ότι και να σκεφτόμαστε για το θέμα, μας διασκεδάζει πάρα πολύ, αφού, όπως γίνεται και με τη μόδα, υιοθετούμε με πάθος αυτό που μας προτείνουν, λες και το έχουμε διαλέξει οι ίδιοι. Το ξέρουμε ήδη από τον Σάρλ Φουριέ: δεν αναιρούμε μια ηδονή με αναθέματα, την απορροφούμε, την αντικαθιστούμε με μια μεγαλύτερη.
Ο καταναλωτισμός σας αηδιάζει όπως σας αηδιάζουν και κείνα τα βόδια που συνωθούνται στα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα; Επινοήστε άλλες χαρές, δημιουργείστε καινούργιους πειρασμούς!

Mάης '68

Η φαντασία στην εξουσία
Μη με απελευθερώσεις...θα το κάνω μόνος μου...
Κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία
Η πολιτική γίνεται στο δρόμο
Δε ζητάμε πολλά, τα θέλουμε όλα
Τα οδοφράγματα κλείνουν τις οδούς, αλλά ανοίγουν το δρόμο
Οι πόθοι μου είναι η πραγματικότητα
Ο δρόμος θα νικήσει
Ξεχάστε ό,τι μάθατε, αρχίστε ξανά να ονειρεύεσθε
Σ'αγαπώ...Ω! πες το μου με πέτρες των πεζοδρομίων
Ο λόγος είναι όπλο. Οπλίστε τις επιθυμίες σας
Η επανάσταση είναι απίστευτη γιατί είναι αληθινή
Η ευτυχία είναι μια νέα ιδέα
Δε θέλουμε έναν κόσμο όπου το τίμημα για να μην πεθάνουμε από πείνα θα είναι να μην πεθάνουμε από πλήξη
Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα
Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατο
Κάτω η μισθωτή σκλαβιά
Κάτω η εμπορευματική-θεαματική κοινωνία
Το να καταναλώνεις είναι ηλιθιότητα
Όχι στο καθεστώς που σκοτώνει
απαγορεύεται το απογορεύειν
Σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι στρατώνας
Η οικονομία είναι τραυματισμένη, ας πεθάνει
ας μην αλλάξουμε εργοδότες, ας αλλάξουμε ζωή
Η χειραφέτηση του ανθρώπου ή θα είναι ολοκληρωτική ή δε θα υπάρχει...
όσοι μιλάνε για επανάσταση χωρίς να μιλάνε για την καθημερινή πραγματικότητα έχουν στο στόμα τους ένα πτώμα..
Ζήσε το παρόν
Η ποίηση είναι στο δρόμο
ένας άνθρωπος δεν είναι ανόητος ή έξυπνος, είναι ελεύθερος ή δεν είναι...
Τρέχα σύντροφε...Ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου,.,,,
αν όχι εμείς, τότε ποιοί?..αν όχι τώρα, τότε πότε???

Απελευθερώνω

Απελευθερώνω κάθε φόβο.
Απελευθερώνω κάθε άγχος.
Απελευθερώνω κάθε πόνο.
Απελευθερώνω κάθε αμφιβολία.
Απελευθερώνω κάθε θλίψη.
Απελευθερώνω κάθε ένταση.
Απελευθερώνω την αντίστασή μου στην αλλαγή.
Απελευθερώνω κάθε θυμό.
Απελευθερώνω κάθε ενοχή.
Απελευθερώνω κάθε πληγή.
Απελευθερώνω το παρελθόν.
Απελευθερώνω το μέλλον!

ΤΙ

Γύρω απ΄το φως διαρκώς

σαν πεταλούδα, τριγυρνώ
Μες τη φωτιά ξανά
σαν ξύλο θα ριχτώ, να δω

Τι ζητάει η καρδιά σου
τι λεν τα ονειρά σου
αν θέλεις κοντά σου να 'ρθω
Τι τραγούδια γυρεύει
η ψυχή να χορεύει
να φεύγει μακριά το μυαλό

Μες το μυαλό σου, για καλό σου
σαν ιδέα θα χωθώ
Μες τον ιστό σου
σαν αράχνη θα μπλεχτώ, να δω.

...........

Στίχοι : Δημήτρης Σωτάκης

«Έλα κοντά μου να σε ταξιδέψω
σ’ ένα τοπίο έξω απ’ την οθόνη.
Να νιώσεις πόσο όμορφα μυρίζει η Άνοιξη
όταν δε βρίσκεται κλεισμένη
σε μπουκαλάκια άρωμα Κριστιάν Ντιόρ.
Να δεις πως ξέφρενα γλεντάνε
τα αληθινά παιδιά
και τι ζεστή που είναι η σάρκα τους
σαν δεν είναι ψηφιακή εξομοίωση».

του Αντώνη Σαρρηγιάννη

Μη μου λές αντίο...

Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω κύμα άγριο και ας πονέσω πολύ
Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω και ναυάγιο ας με βρουν το πρωί

Για ταξίδια που δεν ήθελες
Τι σε πιάνει και πάλι κλαις
Έλα πάμε και αντίο μη λες.

Αντίο

Κάποτε μια νύχτα θ' ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων
για να περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θά χουν πεθάνει,
στις ράγες θα φυτρώνουν μαραργαρίτες
από τα παιδικά μας πρωινά
κανείς δεν έμαθε ποτέ πώς έζησα,
κουρασμένος από τόσους χειμώνες
τόσα τρένα που δε σταμάτησαν πουθενά,
τόσα λόγια που δεν ειπώθηκαν,
οι σάλπιγγες βράχνιασαν,
τις θάψαμε στο χιόνι
πού είμαι;
γιατί δεν παίρνω απάντηση
στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ' την τύχη
ή τις αντιξοότητες,
αλλά απ' αυτό το πάθος μας
για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες
και μένουμε πάντοτε έξω
όπως απόψε το σε τούτο το έρημο τοπίο
που παίζω την τυφλόμυγα
με τους νεκρούς μου φίλους.

Όλα τελειώνουν κάποτε.
Λοιπόν, αντίο!
Τα πιο ωραία ποιήματα
δε θα γραφτούν ποτέ...

Τάσος Λειβαδίτης

Το μονοπάτι της δύναμης

Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε.
Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε.
Η ζωή μας είναι αυτό που οραματιζόμαστε.
Η ζωή μας είναι αυτό που αποφασίζουμε.

Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας
αλλάζοντας τις σκέψεις μας.

Οι σκέψεις και τα λόγια μας είναι πανίσχυρα.
Ανάλογα με τις σκέψεις που κάνουμε
και τα λόγια που λέμε,
πλάθουμε τη ζωή μας.
Μόνο εμείς έχουμε τον απόλυτο έλεγχο
των σκέψεων και των λόγων μας.
Επειδή μόνο εμείς ορίζουμε τη σκέψη μας.
Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε τόσο δυνατοί.