Μόνο σε μένα

Στίχοι: Τίτος Πατρίκιος
Μουσική: Ωχρά Σπειροχαίτη
Πρώτη εκτέλεση: Ωχρά Σπειροχαίτη

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις
εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που ξέρεις
Δεν είμαι μόνο αυτός που θα 'πρεπε να μάθεις

Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη χρωστάω
Αν σ' αγγίζω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ' αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι

Αν σου μιλήσει μια λέξη μου
Σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι
Αν σ' αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ' αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι

Θ' αναγνωρίσεις άραγε τ' άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;
Θα βρεις τις πατησιές μου μέσα σε μυριάδες χνάρια;

Είμαι κι ό,τι έχω υπάρξει
Ό,τι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι
Τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες μου πράξεις,
οι πεθαμένες σκέψεις μου

Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου
Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου

Είμαι ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα
Μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος
Είμαι ότι πρέπει να γίνω
Γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν

Μη με γυρέψεις αλλού μονάχα εδώ να με γυρέψεις
Μόνο σε μένα

Opera en el Mercado

Στην κεντρική αγορά της Βαλέντσια, τραγουδιστές της όπερας της πόλης είναι μεταμφιεσμένοι σε πωλητές.
Ξαφνικά από τα μεγάφωνα αρχίζει να ακούγεται μουσική από την όπερα Traviata του Verdi και...

http://tar.gr/forum/viewtopic.php?p=5363#5363

Να ζεις , ν' αγαπάς, να μαθαίνεις...

"Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος"
"Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός"
"Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς"
"Όταν δείχνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις ν' αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου"
"Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου, κινδυνεύεις να τα χάσεις"
"Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου"
"Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις" Και
"Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις".

Γελάω και το γλεντάω αφάνταστα. Αφήνομαι να κλάψω. Κλαίω από χαρά, κλαίω από απελπισία. Δεν με πειράζει, μου καθαρίζει τα μάτια. Χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Δε φοβάμαι να αποκαλύπτω τα όνειρά μου. Ρισκάρω να αγαπώ χωρίς ανταπόδοση. Γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δεν ρισκάρει μπορεί να αποφεύγει το πόνο και τη λύπη, αλλά δεν μαθαίνει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δε ζει και δεν αγαπά.

Μικρές Χαρές

"Έλα να κουβεντιάσουμε" πρότεινε ο μικρός πρίγκηπας στην αλεπού. "Είμαι τόσο λυπημένος!"
"Δεν μπορώ" είπε η αλεπού. "Δεν είμαι εξημερωμένη".
"Α, συγνώμη!" Είπε ο μικρός πρίγκηπας. "Και τί σημαίνει αυτό;"
"Σημαίνει πως δεν έχουμε δεσμούς μεταξύ μας" είπε η αλεπού.
"Για μένα δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένα νεαρούδι παρόμοιο με εκατό χιλιάδες νεαρούδια. Και δεν σε έχω ανάγκη. Κι ούτε εσύ με έχεις. Δεν είμαι για σένα παρά μια αλεπού παρόμοια με άλλες εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αλλά, αν με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..."
"Θα το ήθελα πολύ" απάντησε ο μικρός πρίγκηπας, "αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Πρέπει να κάνω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα."
"Μπορείς να γνωρίσεις μόνο τα πράγματα στα οποία είσαι ικανός να αφιερώσεις το χρόνο σου" είπε η αλεπού. "Αν πραγματικά θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!"
Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού και την άφησε να τον εξημερώσει κι αυτή. Και όταν πλησίασε η ώρα να φύγει...
"Αχ!" είπε η αλεπού. "Νομίζω πως θα κλάψω."
"Δικό σου είναι το φταίξιμο" είπε ο μικρός πρίγκηπας. "Δεν ήθελα να σε πληγώσω, αλλά εσύ θέλησες να σε εξημερώσω".
"Ναι" είπε η αλεπού.
"Μα θα κλάψεις!" είπε ο μικρός πρίγκηπας.
"Ναι" είπε η αλεπού.
"Τότε δεν κέρδισες τίποτα."
"Κέρδισα" είπε η αλεπού, "από το χρώμα του σιταριού... βλέπεις εκεί, τα χωράφια με τα στάχυα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα το σιτάρι είναι άχρηστο. Τα χωράφια με τα στάχυα ποτέ δεν σήμαιναν τίποτα για μένα. Είναι αρκετά θλιβερό! Αλλά εσύ... Εσύ έχεις μαλλιά στο χρώμα του χρυσαφιού. Όταν θα έχεις φύγει, τα χρυσαφιά στάχυα θα είναι μια δική σου ανάμνηση. Και για πρώτη φορά θα αγαπήσω τον ήχο του ανέμου ανάμεσα στα στάχυα..."
"Αντίο" είπε ο μικρός πρίγκηπας.
"Αντίο" είπε ο η αλεπού, κι έμεινε για αρκετή ώρα να κοιτάζει εκστασιασμένη τα χωράφια με το σιτάρι και να ακούει τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα στάχυα.
Ο μικρός πρίγκηπας συνέχισε το δρόμο του και με χαρά διαπίστωσε ότι κάθε δένδρο του θύμιζε το χρώμα που είχε το τρίχωμα της φίλης του , της αλεπούς.