21
Γενικά θα έλεγε κανείς, ότι τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής μας απαρτίζουν το κείμενο, τα επόμενα τριάντα το σχόλιο σε αυτό - σχόλιο που μόνον αυτό μας επιτρέπει να κατανοήσουμε σωστά το αληθινό νόημα και την αλληλουχία του κειμένου, κι ακόμη το ηθικό δίδαγμα και τα άλλα λεπτά σημεία του.
22
Όσο είμαστε νέοι νομίζουμε ότι τα γεγονότα και τα πρόσωπα, που θα αποβούν σημαντικά στη ζωή μας και θα επηρεάσουν την πορεία της, θα εμφανιστούν με ταμπούρλα και τρομπέτες. Στα γηρατειά ωστόσο, ανατρέχοντας προς τα πίσω, διαπιστώνουμε ότι όλα τους τρύπωσαν εντελώς αθόρυβα από την πίσω πόρτα και σχεδόν απαρατήρητα.
23
Τις περισσότερες φορές τα μεγαλεία είναι απλώς επίφαση, όπως τα σκηνικά στο θέατρο, ενώ η ουσία λείπει. Π.χ σημαιοστολισμένα και στεφανωμένα πλοία, κανονιοβολισμοί, φωταψίες, σάλπιγγες και ταμπούρλα, αλαλαγμοί και παραληρήματα κλπ., όλα αυτά αποτελούν την ταμπέλα, την ένδειξη, το ιερογλυφικό σημάδι της χαράς.Όμως τις πιο πολλές φορές, η ίδια η χαρά δεν βρίσκεται εκεί: Είναι η μόνη που αρνήθηκε να παραστεί σ' αυτή τη γιορτή. Όπου πραγματικά εμφανίζεται η ίδια, κατά κανόνα φθάνει απρόσκλητη και δίχως να την έχει αναγγείλει κανένας,από μόνη της και sans facon (xωρίς αυστηρή τήρηση των τύπων). Ναι, έχει τρυπώσει αθόρυβα με την πιο ασήμαντη, συχνά την πιο μηδαμινή αφορμή, στα πιο καθημερινά πράγματα. Ναι, τίποτα δεν την προσελκύει λιγότερο από όσο η λαμπρότητα και οι επισημότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου