Δεν θα μιλήσουμε ξανά
Το ξέρω
Ευφάνταστες ιστορίες δεν θα ακούσω ξανά από τα χείλη σου
Νανουρίσματα μυρωδάτα δεν θα με κοιμίσουν ξανά
Το κελαρυστό σου γέλιο δεν θα ηχήσει στ΄ αυτιά μου
Ροκ τραγούδια δεν θα με συνοδέψουν στο χορό
Κλείνω αυτιά και μάτια
Ακούω τον ήχο μου, τον ήχο της ψυχής μου
Κι αν δεν μιλήσουμε,
Τι σημαίνει
Μήπως η γη θα σταματήσει να αλητεύει στο σύμπαν;
Μήπως ο ήλιος θα βασιλεύει τη νύχτα;
Μήπως οι βερικοκιές θα πάψουν ν΄ ανθίζουν κάθε άνοιξη;
Μήπως η θάλασσα θα αδειάσει από ψάρια και ανεμώνες;
Κι όμως και το πιο ταπεινό χορτάρι
Είναι εξίσου σημαντικό με το ταξίδι των αστεριών
Το καλοκαίρι πνίγεται μέσα στη νοσταλγία
Το φθινόπωρο κουβαλάει μέσα του ψηλαφίσματα βροχής
Κι ο χειμώνας βυθίζεται στη σιωπή
Μια γαλάζια ρυτίδα στην άκρη των χειλιών μου
Μια γραμμή ανεπαίσθητη δίπλα στα μάτια
Δεν θα μιλήσουμε ξανά
Φεύγεις πέρα από φλύαρα λιβάδια
Χάνεσαι στο μυστήριο του λυκόφωτος
Μνήμες αόρατες θα στολίσουν το στεφάνι της Πρωτομαγιάς
Κι ό,τι ζήσαμε
Δεν θα το μοιραστούμε ποτέ
΄Όταν ξημερώσει
Φοβάμαι μήπως πιστέψουμε ότι τα έχουμε όλα φανταστεί
Γι΄ αυτό κι εγώ σου μιλώ μέσα στα όνειρα
Στοργικά ψηλαφίζω τις στιγμές
Τις αποθέτω στον ανάγλυφο κήπο του Παράδεισου
Εκεί ανθίζουν οι ολοζώντανες θύμησες
Εκεί θα μείνει πάντα το άρωμά τους
Άρωμα φιλιού, άρωμα νύχτας,
Άρωμα ερωτικής έλξης, άρωμα αδιέξοδου,
Άρωμα της απόλυτης γνώσης και της απόλυτης άγνοιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου